Bu sezon öyle bir Galatasaray izliyoruz ki, haftası
haftasına uymuyor. Mesela Mersin İdman Yurdu’na karşı tel tel dökülen takım,
gidip Romanya’da Cluj’a 3 tane atabiliyor. Ya da Elazığspor’u mucizevi bir
şekilde mağlup ederken Beşiktaş’a karşı kalesinde pozisyon dahi vermeden maçı
tamamlayabiliyor. Dolayısıyla hiçbir karşılaşma öncesi ne oyun ne de skor
tahmini yapamıyoruz Galatasaray hakkında.
Geçen hafta
Kasımpaşa karşısında özellikle ikinci 45 dakikada yokları oynayan
futbolcularımızın tartışmasız son 10-12 haftanın en formda ekibi Beşiktaş’a
karşı neler yapabileceği hepimiz için ciddi merak konusuydu. Ayrıca
Sneijder’in oynayıp oynamayacağı, oynarsa kaç dakika sahada kalacağı tarzı
sorular da yine zihinlerimizi meşgul ediyordu.
Karşılaşmanın
başlamasına 1 saat kala kadrolar belli olduğunda Sneijder’in beklenildiği üzere yedek kulübesinde olduğunu gördük. Ancak beklenmedik bir şey varsa o da
Burak’ın da yedek kulübesinde oluşuydu. İlk 3-5 haftayı saymazsak takımın en
çok forma bulan oyuncularından olan, hem lig hem de avrupada gol yükümüzü
fazlasıyla çeken Burak Yılmaz’ın bu akşam sahada olmayışı biraz şaşırtıcıydı
doğrusu. Herhalde rakibe baskı anlamında Burak’a göre daha başarılı olan Umut
ve Elmander’in bu özelliğinden faydalanmak istedi Fatih Hoca.
Tolga Özkalfa’nın
başlama düdüğünden çok kısa bir süre sonra golümüz geldi. Henüz 3.dakikada
Umut’un sağdan yaptığı müthiş ortaya Emre Çolak aynı güzellikte vurarak
takımını 1-0 öne geçirdi. Erken gelen bu gol zor geçmesi beklenen karşılaşmanın
bizim adımıza bir nebze olsun kolaylaşması demekti.
Golden sonra oyunun
kontrolü tamamen Galatasaray’ın eline geçti. Beşiktaş takımı koca devre boyunca
Hilbert’in pozisyonu dışında sahada hiçbir varlık gösteremedi diyebilirim. Öyle
ki, ekrana 22.dakikada gelen %75-%25 şeklindeki topla oynama istatistiği, alt
liglerden bir takıma karşı oynayacağınız bir maçta dahi zor elde edebileceğiniz
türdendi.
Dakikalar 44’u
gösterirken sol taç çizgisi üzerinden Selçukla kullandığımız serbest vuruş
aradaki farkı 2’ye çıkardı. Geçtiğimiz sezon Süper Final Şampiyonluk Grubu’nda
oynadığımız karşılaşmada Hugo Almeida’nın kendi kalesine attığı golün bir kopyasını
izledik sanki. Tek fark; bu kez kafayı vuran bizim oyuncumuz Riera’ydı.
Soyunma odasına
2-0’la gitmek oldukça güzeldi. Çünkü 2.devrede daha fazla risk alarak oynayacak
Beşiktaş’ın geride bırakacağı boşluklarla aradaki farkı arttırma ihtimalimiz
oldukça yüksekti. Fakat ikinci 45 dakikanın senaryosu beklediğimiz gibi olmadı.
Henüz 46.dakikada
Fernandes’in kullandığı köşe vuruşunda Sivok’un ön direkteki kafası Beşiktaş’ın
umutlarını yeniden yeşertti.
Dakikalar 56’yı
gösterirken tüm Arena tribünlerini ayağa kaldıran olay gerçekleşti. İlk
golün sahibi Emre Çolak yerini yeni transfer Sneijder’e bıraktı. Hemen akabinde
de Umut-Engin değişikliği geldi. Doğrusu Umut’un oyundan alınışını yanlış buldum. Her ne
kadar Umut’u genel anlamda Galatasaray’ın golcüsü olarak görmesem de, bu akşam
sahada kaldığı süre boyunca takımı için faydalı işler yaptığını söyleyebilirim.
Umut yerine ayakta durmakta bile zorlanan Elmander oyundan alınsa çok daha
doğru bir tercih olurdu bence. Gerçi Elmander’in sahada kalışı pek de bir
şey ifade etmedi. Çünkü 3 dakika sonra
Melo’nun oyundan atılması, onu da taktik icabı kenara getirdi.
Benim tekrarlardan
görebildiğim Melo’nun tükürmediği. Eğer tükürdüyse maddi-manevi gereken neyse yapılacaktır zaten. Ancak haksız yere atıldıysa gerekli merciler gereken
telafiyi yapar mı, onu bilemeyeceğim…
Melo’nun
atılmasından sonra Elmander-Hakan Balta değişikliğiyle santraforsuz 4-5-0
düzenine dönen takımımıza karşı, Beşiktaş yarım saat boyunca en ufak bir
üstünlük kuramadı. Hatta tam tersine sanki 10 kişi kalan taraf Beşiktaş'mış gibi
bir görüntü vardı sahada. Koşan, basan, mücadele eden, topa sahip olan, çok
fazla olmamakla birlikte yine de pozisyonlara giren taraf hep Galatasaray'dı.
90+4’te gelen son
düdük ‘’3 puan Galatasaray’ın ‘’demekti. Altın değerinde 3 puan derler ya, hakikaten
bu akşam 10 kişiyle kazandığımız 3 puan altın değerindeydi. Çünkü
Antalyaspor’un kaybettiği haftada bir diğer rakibimiz Beşiktaş’ı da bizim
mağlup etmemiz, zirvede arayı biraz olsun açmamızı sağladı. Ayrıca son 2
sezondur görüyoruz ki, bu takımın geçmiş yıllardaki belki de en büyük sıkıntısı
olan ''derbi maçları kazanamama'' sendromu Fatih Hoca’nın 3.dönemiyle birlikte
tarih oldu. Umarım bundan sonraki süreçte de her şey istediğimiz gibi gider de
2 ileri 1 geri yaptığımız şu sezonu şampiyon olarak tamamlarız…
e-falanfilan yazarı: Kerem ZÜLFİKAR
