Geldik yine bir sezonun daha sonuna... 10 aylık serüvenin bizim adımıza mutlu sonla tamamlanması pek güzel oldu tabi. Sezon başında yaşadığımız kabus dolu günlerin ardından hem ligi hem de kupayı zirvede tamamlamamız takdir edilesi bir başarı...
Hamza Hoca’nın oynattığı futbolu ben dahil beğenmeyebiliriz. Oyun okuma konusunda ciddi eksikleri olduğunu da söyleyebiliriz. Ancak ‘’Yiğidi öldür, hakkını ver.’’ demiş büyüklerimiz. Ligin 11.haftasında devraldığında moralman dibe vurmuş bu takıma kaybettiği özgüveni tekrar kazandıran ve karşılaştığı engelleri birer birer aşarak mücadele ettiği 2 kulvarda da şampiyonluğa ulaştıran Hamza Hoca, kim ne derse desin alkışları fazlasıyla hak etmiştir!
3 ayrı yönetim, 2 farklı da teknik direktörle çalıştıkları sezonda 2 kupa kaldırma başarısı gösteren futbolcularımız da Hamza Hoca gibi takdiri ve alkışı hak edenler arasındalar. Mevcut şartlar altında kazanılan çifte şampiyonluk, oyuncularımızın hepsine analarının ak sütü gibi helaldir! Dolayısıyla boş yere anlamsız polemikler yapmanın ya da başarımızı gölgeleme çabalarına girişmenin hiçbir manası yok!
Düne dönecek olursak, 8-9 gündür şampiyonluk kutlayan ve eğlenceden eğlenceye koşturan futbolcularımızı, sezonu kafalarında bitirdikleri bir dönemde tekrardan motive edip bu maça hazırlamak oldukça zordu elbet. Ki özellike karşılaşmanın ilk yarısında bunu çok net bir şekilde gördük.
Bursaspor’un Fernandao ile bulduğu tartışmalı penaltı golü, oyuncularımızda bir silkinme etkisi yaptı ve o andan sonra bunun bir final karşılaşması olduğunu hatırladılar. 40.dakikada Burak Yılmaz’ın biraz da şans yardımıyla attığı gol ise maçı kazanma arzumuzu yerine getiren unsur oldu.
1-1’le geçilen devrenin ardından, ikinci 45’e iyi başladık. Santradan 3 dakika sonra, Selçuk İnan’ın özlenen ara toplarından biriyle Burak’ı kaleci Harunla karşı karşıya bırakması ve Kral’ın da aynı şekilde özlenen plaselerinden birini yapması takımımıza 2-1’lik üstünlüğü getirdi.
2-1’den sonra Sinan Bolat’ın yaptığı kritik kurtarışlara rağmen Bursaspor’un beraberlik golü geldi. Savunmamızın bir anlık boşluğuna denk gelen pozisyonda, Volkan Şen’le gelen Bursaspor golü skora yeniden eşitliği getirdi.
Golü yedikten sonra üzülmeye fırsat bile bulamadık. Çünkü santrayla beraber yeninden öne geçtik. Sol çaprazdan ceza sahasına doğru sokulan Yasin, yayın üstündeki Selçuk’u gördü. Selçuk’ta topu ceza sahası sağ çaprazındaki Burak’ın önüne bıraktı. Burak’ta düzgün bi vuruşla takımının ve kendisinin 3.golünü kaydetmiş oldu. Gece belli ki Kral’ın gecesiydi!
Kalan bölümde kendisine güvenmeyenlere inat, kurtarışlarına devam eden Sinan Bolat belki de gider ayak takımına bir kupa kazandırmış oldu.
Sinan’ı bir türlü geçmeyi başaramayan Bursaspor oyuncular, mağlubiyete razı oldular ve 90 dakika 3-2 üstünlüğümüzle tamamlanmış oldu. Böylelikle de müzemize bir kupa daha eklendi.
Baktığımız zaman, en başta da söylemiş olduğum gibi ligin ilk haftalarında kimselerin şans tanımadığı Galatasaray, büyük bir başarı hikayesi yazarak sezonu 2 kupayla tamamlamış oldu. Bu noktada söyleyebileceğimiz tek şey, maçtan sonra Erman Toroğlu’nun da belirtmiş olduğu gibi son yıllarda Türkiye’de birileri sürekli konuşuyor, Galatasaray’da sürekli şampiyon oluyor!
Bırakalım, onlar konuşmaya devam etsinler. Bırakalım, onlar mesnetsiz iftiralarıyla bizi karalamaya çalışmaya uğraşsınlar. Kulaklarını olumsuz her şeye tıkayan takımımız, mücadele ettiği her kulvarda emin adımlarla ilerlemeye devam etsin. Son yıllarda üst üste kaldırdığı, ambargo koyduğu kupalara yenilerini eklesin!
Evet sevgili Galatasaraylılar, acısıyla tatlısıyla bir sezonu daha geride bıraktık. Gün geldi umutsuzluğa kapıldık, gün geldi tek yumruk, tek vücut olduk. Sonuç itibariyle de rüya gibi bir kapanış yaptık…
Sizlerle bu sayfalardan buluştuğumuz 5.sezonumda da beni yalnız bırakmayan, yazılarımı okuyan, görüşlerimi ve düşüncelerimi takip eden sizlere teşekkürü bir borç bilir, Allah kısmet ederse yeni sezonda da kaldığımız yerden devam etmeyi ümit ederim. Tekrar buluşuncaya dek hepiniz Allah’a emanet olun…
e-falanfilan yazarı: Kerem ZÜLFİKAR
